Als Judy Blank je zou vertellen dat ze uit een of andere zonnige stad in Californië zou komen,  zou je haar op d'r blauwe ogen geloven. Maar ze komt gewoon uit Utrecht, al ligt ze goed op  koers om de wereld te veroveren met haar frisse liedjes en een flinke dosis zelfspot.  

​

Na een aantal matige tv-optredens, een slecht verkochte clubtour en een compleet geflopte  debuutplaat in Nederland hervond de jonge singer-songwriter zichzelf tijdens een megareis  door Amerika. Zonder iets te verliezen te hebben leende ze een gitaar, leerde zichzelf spelen  en  schreef  ze  ter  plekke  een  handvol  nieuwe  liedjes.  Met  een  bonk  terugwonnen 

zelfvertrouwen en een nieuw soort energie beklom ze het podium in donkere kroegen in New  York, buurthuizen in Boston en koffiebarretjes in New Orleans. Na dit avontuur besloot ze  haar muzikale  carrière  nog één kans  te geven. Met haar laatste  spaargeld vertrok  ze naar  Nashville,  waar  ze  de Southern  Ground studios onveilig  maakte met  een  clubje  doorgewinterde Amerikaanse  muzikanten.  Het  resulteerde  in  de  langverwachte  plaat  'Morning Sun' (2018), een wonderschone mix van eigenwijze indiefolk, groovy americana en  hier en daar een snufje rock ‘n roll. De broeierige hitsingle ‘Mary Jane’ werd uitgeroepen tot  Topsong op Radio 2, folkballad ‘Tangled Up In You’ werd meer dan 5 miljoen keer gestreamd op  Spotify en met haar liedje ‘1995’ veroverde ze het hart van niemand minder dan Elton John. Na  de  release  van  het  album  speelde ze op  het  internationale  showcasefestival SXSW in  Austin, toerde ze Europa rond met de indierockers van SUSTO, opende ze voor Wilco in een  uitverkocht Paradiso en speelde ze als allereerste Nederlandse artiest ooit op het grootste  festival in het genre: AmericanaFest in Nashville. Zo zie je maar weer: ook je stoutste dromen  kunnen uitkomen. Soms duurt het gewoon wat langer. 

​

Vorig jaar is de Morning-trilogie afgesloten met het derde deel, Morning Tapes. Daarop staan  akoestische slaapkamerversies van liedjes van het album en de EP Morning After (2019), het  rauwere broertje van Morning Sun. Met dat derde, op cassettebandje uitgebrachte deel laat  ze zien dat haar songs ook tot op het bot gestript overeind blijven. 

​

En nu is het hoog tijd voor iets anders. Momenteel sleutelt ze al bijna een jaar keihard aan  een nieuwe plaat met indieproducer Roy van Rosendaal (Figgie) in een donkere studio aan de  rand van het bos. Daar werkte ze met een kersverse band aan fonkelnieuwe liedjes, en ontstond er een sound die we nog niet eerder van haar hebben gehoord. Kleurrijke producties, hitgevoelige melodieën en speelse teksten die je als een kapotte tijdmachine vervoeren naar verschillende verledens.  Bereid  je  voor  op een smaakvolle collectie quirky synthesizers, drumcomputers, rammelende elektrische gitaren en classy  harmonies van een stel goedgeklede jongens die niet vies zijn van een beetje vuige sixtiesrock. 

​

​

​

​

​